ترمیم کننده های بتن

ترمیم کننده بتن :

یکی از بزرگترین معضلات در سطوح بتنی که عمده ی سازندگان با آن دست به گریبان هستند وجود ترک و همچنین خرابی در بتن می باشد. این خرابی ها عمدتا ناشی از عدم اجرای درست و اصولی بتن ، کیفیت نامناسب بتن ، تراکم نامتناسب مخلوط بتن ( عدم ویبره خوری مناسب آن ) ،عدم استفاده از روغن های رهاساز در سطوح قالب ها که موجب چسبیدن بتن به سطح آن می شود و کنده شدن دوغاب سطحی بتن در هنگام باز کردن قالب ودر نتیجه کرموشدن قالب می گردد.تخریب بتن در اثر خوردگی آرماتورها ، ضربه خوردن سطح بتن و … می باشد.
برای ترمیم و تعمیر این خرابی ها از ملات های آماده ی مصرفی استفاده می گردد که اصطلاحا به آن ها ملات های ترمیم کننده بتن گفته می شود.
مواد بکار رفته در فرمولاسیون ترمیم کننده های بتن موجب می گردد تا چسبندگی خوب و بالایی با بتن داشته و همچنین از دوام بالایی برخوردار باشند.
ترمیم کننده ها غالبا بدون انقباض بوده و دچار ترک خوردگی نمی شوند.

کاربرد ترمیم کننده های بتن:

• مرمت و تعمیر نقاط کرمو در بتن
• پرکردن درزها و شکاف های بین قطعات بتنی
• پرکردن محل بولتها و میان بولتها در سازه های بتنی
• حفاظت از سطح بتن های مقاوم سازی شده از نفوذ سولفات ها و کلراید ها
• ترمیم نرک های روی بتن

مزایای استفاده از ترمیم کننده های بتن :

• اتصال مناسب و محکم به سطوح بتنی و در نتیجه حصول اطمینان کافی از انتقال کامل نیروها در تعمیرات سازه ای
• جلوگیری از حمله عوامل مخرب و خورنده موجود در فضا به هسته مرکزی بتن با توجه به نفوذ ناپذیری ملات.
• روانی بالا و قابلیت شکل پذیری زیاد.
• سازگاری با بتن سخت شده.

انواع ترمیم کننده های بتن :

ترمیم کننده های بتن عمدتا بر سه پایه زیر تولید می گردند:
1- ترمیم کننده های بتن پایه سیمانی
2- ترمیم کننده های پایه اپوکسی ( با ویسکوزیته پایین )
3- ترمیم کننده های پایه پلیمری

ترمیم کننده های پایه سیمانی :

ملات های ترمیم کننده بتن پایه سیمانی ترکیباتی از سیمان ، سیلیس میکرونیزه و همچنین رزین های کوپلیمری هستند.
فرمولاسیون خاص این نوع ترمیم کننده ها موجب گردیده که پس از اختلاط با آب ، خمیری بسیار چسبنده ، ماله خور و با خاصیت پخش شوندگی ایجاد شود. وجود الیاف در ترکیبات این نوع ترمیم کننده ها باعث مسلح شدن آنها و در نتیجه افزایش مقاومت های مکانیکی گردیده است.
با در نظر گرفتن اجزاء تشکیل دهنده این ترمیم کننده ها و همسان بودن آن ها با دیگر اجزای بتن و همچنین شباهت ساختاری آن ها و در نتیجه ضریب انبساط حرارتی تقریبا یکسان آنها با بتن این امکان را فراهم می آورد که بدون نگرانی از ترک خوردن و یا جداشدگی، برای پرکردن ترک های با عمق زیاد مورد استفاده قرار گیرند.
ملات های ترمیم کننده پایه سیمانی سطح بتن را نفوذ ناپذیر کرده واز آن درمقابل عوامل مخرب موجود ، محافظت می نماید.

ترمیم کننده های پایه اپوکسی:

دسته دیگر ترمیم کننده های بتن ، ترمیم کننده های بر پایه اپوکسی می باشند. این نوع ترمیم کننده ها با توجه به ترکیبات بکار رفته در ساختارشان در طیف وسیعی از ترمیم و تعمیرات سازه های بتنی کاربرد دارند.
ترمیم کننده های بتن پایه اپوکسی غالبا از دوجزء : شامل یک جزء رزین اپوکسی و یک جزء سخت کننده های خمیری تشکیل می شوند. اختلاط این دو جزء موجب ایجاد یک واکنش شیمیایی می شود که موجب گیرش سریع ، سخت شدن و کسب مقاومت نهایی بالا می گردد.وجود پرکننده های معدنی در این ترکیبات بر مزیت های مذکور می افزاید.
عدم انقباض ، مقاومت بالا دربرابر ضربه و فشارهای پریودیک و تنش های وارده ، کارپذیری بالا، ویسکوزیته پایین و در نتیجه امکان تزریق در داخل ترک های کوچک جهت ترمیم آن ها و حصول سریع مقاومت نهایی از مشخصات بارز این نوع از ترمیم کننده های بتن می باشد.

ترمیم کننده های بتن پلیمری :

این نوع ترمیم کننده ها موادی هستند بر پایه سیمان که وجود پلیمرهای فعال و نیمه فعال در ساختار آنها باعث می گردد تا از قدرت چسبندگی بسیار بالایی برخوردار باشند.
وجود پلیمرهایی بر پایه سیلان و سیلوکسان در رزینهای بکاررفته در این ملات ها موجب می شود علاوه بر مرمت و بازسازی سطوح امکان آببندی آنها نیز فراهم گردد.
بنابراین این نوع ملات ها برای ترمیم ترک ها ، آسیب دیدگی های سازه های در معرض آب مانند استخرها ، مخازن آب ، بدنه سدهای بتنی و… بسیار مناسب می باشند.
استفاده از این نوع ملات ها بسیار آسان بوده و روانی بالای آنها امکان ترمیم ترک های بسیار کم عرض را فراهم می آورد.